Przejście w Tatrach

Nowa droga? Z pewnością nie. Jedynie nigdzie nie opisana. Teren eksplorowany na całej szerokości ściany. Zachodnia ściana Kwietnikowej Turni (200m) opada do żlebu schodzącego ze Zwodnej Ławki do Kwietnikowego Kotła. Szukając rysy którą wiedzie droga Ždiarskiego (WHP1861), poszliśmy zbyt daleko, bo aż pod Zwodną Ławkę, do linii spadku Pawłowej Turni (zamiast Kwietnikowej). Jest tam rysa przechodząca w górze w komin nakryty przewieszką. Po 25 metrach wycofaliśmy się z niej. Rysa już była odwiedzana (dwa stare haki), ale z pewnością ma większe trudności niż VII. Zdegustowani obniżyliśmy się do wysokości 2300m i wbiliśmy się w ścianę mniej więcej w środku żlebu u jej podstawy, jakieś 30 metrów na prawo od właściwej drogi Ždiarskiego (którą zidentyfikowaliśmy już na zejściu). Terenem II (lita skała, z każdej strony wielokrotnie przechodzona) z miejscem IV lekko w prawo 50m do stanowiska na płasience. Następnie wprost w górę III (wszędzie chodzone i lito), po drodze dwa haki pod małe spiętrzenie - 3 metrowa ścianka IV+ na mały trawnik pod kolejnym spiętrzeniem, gdzie zakładamy stanowisko po około 55m (blok, a nad nim w zacięciu hak). Ten wyciąg jest prawdopodobnie częściowo wspólny z oryginalną drogą Ždiarskiego. Dalej skośnie w prawo do góry przez żeberko IV+ (na nim kolejny hak) w kierunku siodełka między Pawłową a Kwietnikową Turnią nie dochodząc do niego 40m do trawiastej półki. Stąd wprost w górę III 50m pod szczyt. Kolejny wyciąg 50m ukosem w prawo II na wierzchołek Kwietnikowej Turni. Wszędzie skała pewna i przechodzona.