Przejście w Tatrach

Celem była droga WHP1595. Ze względu na bardzo kruchy teren w dolnej części północnej depresji Zachodniej Batyżowieckiej Przełęczy weszliśmy w ścianę w najniższym punkcie i do kociołka z opisu dotarliśmy od prawej strony. W połowie ściany dotarliśmy pod w miarę współczesny obryw skalny zmieniający konfigurację terenu, a dodatkowo nie odważyliśmy się wspinać bardzo kruchym lekko przewieszonym kominkiem. Trawersując dalej w lewo kilkadziesiąt metrów udało nam się przebić przez pas przewieszek za pomocą wielkiej odpękniętej tafli i lekko wywieszającej się rysy. Następnie wspinając się skośnie w prawo ponownie połączyliśmy się z oryginalnym wariantem. W kopule szczytowej wydostaliśmy się na Wyżnią Batyżowiecką Szczerbinę, z której w lewo granią osiągnęliśmy szczyt. Ściana w mojej subiektywnej ocenie ze względu na dużą kruszyznę i nieoczywisty przebieg dróg bardzo poważna. Powrót "via normale" i nocą przez Batyżowiecki i Wielicki Staw, Polski Grzebień, na Polanę pod Wysoką.