Przejście w Tatrach

Góry: 
Tatry Wysokie
Dolina: 
Buczynowa
Miejsce: 
Wielka Buczynowa Turnia
Nazwa drogi: 
Płd. grzędą, drogą Nowickiego.
Wycena: 
IV
Czas: 
2 godz.
Data: 
2020-11-07
Uwagi: 
Nie znam przyczyny, ale wygląda na to, że w opisie drogi (WC 18/ 181 str. 218 - 219) zostały pominięte dwa, może trzy kluczowe zdania. W sformułowaniu "ostrzem żeberka do płyt ograniczonych z prawej strony pasem przewieszek" zawiera się około 60 m wspinania i jak na ironię niewiele idzie się ostrzem żeberka, a trudności miejscami są czwórkowe. Dodatkowo tuż przed tym zdaniem pojawia się w opisie "żółta plama pod przewieszką" i istotnie jest ona widoczna, ale nie ma już żadnej informacji czy należy iść na lewo czy na prawo od niej. Zamieszczam więc uzupełnienie opisu: Ścianką w żeberku, na prawo od widocznej u góry żółtej plamy pod przewieszką, około 10 metrów (IV) w górę i lekko po skosie w lewo na dużą trawiastą płaśń. Nad nią wznosi się w lewo płytowy zachód z pionowymi i przewieszonymi ściankami ograniczającymi go od prawej strony. Nim w górę po płycie (II) do jego połowy, a następnie skośnie w prawo, przez dwu metrową przewieszoną ściankę z dobrymi chwytami (III) na trawiastą platformę. Nią 5 metrów w prawo na trawiastą półeczkę w żeberku. Żeberkiem 5 m w górę, na przełączkę za wielkim blokiem ponad którą wznosi się przewieszona ścianka, a z lewej strony znajduje się duża stroma płyta. Obchodząc przewieszkę z prawej strony (IV) stajemy na początku kolejnego, płytowego zachodu, wznoszącego się w lewo i ograniczonego z prawej strony pasem przewieszek (jest to zachód tożsamy z tym, na które doprowadza żeberko w opisie!). Zachodem prawie do końca i wypychającym trawersem w prawo dwa metry (IV, na początku trawersu hak v-ka, jedyny na całej drodze) do krótkiego, szerokiego kominka i nim na wierzchołek Buczynowej Turniczki. Z Buczynowej Turniczki można zejść od lewej strony (II) lub zjazd dokładnie 15 m! Ja wybrałem zjazd. Zejście w kluczowym miejscu urwistej rynny, ze stopniami na tarcie wydało mi się zbyt ryzykowne na wilgotnych płytach. Stąd na wierzchołek WBT drogą (WC A/173). Droga bardzo ciekawa, miejscami spora ekspozycja (zwłaszcza na obejściu czerwonej przewieszki w dolnej części ściany). Wokół cisza i spokój mimo ogromnej ilości osób w górach, mocno na uboczu. Atmosfera podobna do tej z Doliny Kaczej choć ściana nieco mniej poważna, to jednak nader interesująca. Całość bez asekuracji.
Kto: 
Piotrek S.