Przejście w Tatrach

Ze względu na bardzo głębokie śniegi zalegające w Żlebie Staniszewskiego postanowiliśmy wspinać się ostrogą od samego dołu. Do tzw. "półki z jałowcem" szliśmy mniej więcej "Drogą Czterech" (WC18/31). Z niej zrobiliśmy trawers przez płytę w prawo, po czym lekko w górę do "trójkątnej nyży o spadzistym, trawiasto-skalistym dnie", gdzie w mojej ocenie dotarliśmy do drogi Stanisławskiego (która dociera tu od prawej z dołu). Następnie Stanisławskim (wariant ogólny nieoznaczony literą), po czym jego wariantem C albo D (strasznie trudno to rozstrzygnąć, bo oba "trochę" pasują) na łatwiejszy teren. W praktyce wyglądało to w sposób następujący. Po wyjściu ze wspomnianej nyży przez płytę w lewo pojawiły się duże płyty opadające stromo w lewo do Komina Drège'a. Przecina je trawiasty gzyms idący stromo skośnie w lewo ku górze. Kończy się on nagle w gładkich płytach, a powyżej niego znajduje się przewieszona na starcie, początkowo płytowa rynna. Nią w górę (V) na siodełko za małą turniczką, z którego nieco po prawej dalszej części żebra na łatwiejszy teren. Powrót trawersem do szlaku przez Prawe Żebro Skrajnego Granatu. Ogólnie wspinaliśmy się czerwonymi wariantami zaznaczonymi na następującym schemacie: http://www.climber.com.pl/zdjecia/783.jpg. W okolicy "żółtego haka" (którego nie odnotowaliśmy), straciliśmy trochę rozeznanie (to właśnie według mnie rejon wariantów C-D na Stanisławskim). Ogólnie zadziwia mnie, że niejednokrotnie warianty w zapomnianych tatrzańskich ścianach są lepiej opisane i skorelowane względem siebie niż... na Żebrze Rzepeckich na Hali Gąsienicowej. Warto też skonfrontować to z wpisem Piotra: http://tatry.przejscia.pl/pl/node/4334