Przejście w Tatrach

Droga czasem (niesłusznie) nazywana drogą Stanisławskiego jest w rzeczywistości autorstwa zespołu Broński - Sawicki, który przeszedł ją 1.10.1927 r., ale nie opublikował nigdzie jej przebiegu. Jej opis, autorstwa Stanisławskiego, ukazał się w Taterniku i był sporządzony przez niego po drugim przejściu drogi w dniu 9.09.1929 r. (partner L. Skotnicówna). W latach 50-tych (?) dwudziestego wieku miał miejsce duży obryw po pd. stronie Zmarzłej Przełęczy, który w znacząco zmienił przebieg górnej części właściwej drogi Stanisławskiego (WHP 153). Nie mogłem jednak nigdzie znaleźć informacji, by ów obryw miał również wpływ na opisywaną drogę, a samotna próba jej przejścia 2020 r., utwierdziła mnie w przekonaniu, że ten wpływ jednak zaistniał. Co ciekawe przewodnik Kiełkowskiego "Kozie Wierchy" powielił słowo w słowo opis Stanisławskiego. Po tegorocznym przejściu proponuję zmianę wyceny na jednym odcinku z III na V+ i zamieszczam pełen, uzupełniony opis drogi: Wejście w skały w miejscu, gdzie lewe żebro schodzi najniżej w piargi. Stąd w górę 20 m wcinającym się w krawędź żebra kominkiem (pod koniec III, krucho) na trawnik i nim kilka metrów w górę (stanowisko 1). Po prawej stronie krawędzi żebra 25 m w górę na niewielką, płytowo - trawiastą platformę. Z niej 2 m poziomo w lewo do trawiasto - skalistej rysy, którą kilka metrów w górę, po czym przez jej prawą krawędź na listewki u początku wielkiej stromej płyty, długiej na 20 m i szerokiej na 4 m (III+, krucho, stanowisko 2). Kilka metrów w górę zacięciem z lewej strony po czym skośnie w prawo w górę z pomocą rysy przetykanej trawą na niewielki stopień blisko krawędzi płyty (III). Stąd skośnie w lewo do zacięcia z lewej strony płyty (V) i nim 3 m w górę do niewielkiej nyży pod przewieszkami (V+, na prawo od nyży jedyny na drodze bardzo stary hak). Wypychającym trawersem 3 m w prawo na niewielki stopień (V+) znajdujący się już nad płytą, a u początku kolejnej nieco mniejszej płyty i listwą skalną 3 m w prawo do stanowiska na drodze "Lato w Kobylanach" (2 kotwy). Zarośniętą trawą, rysą z lewej strony w górę na trawniczek (IV). Stąd wprost w górę rysą, też zarośniętą trawą i przez przewieszkę od lewej lub prawej strony na zachodnie siodło Zmarzłej Przełęczy.