Przejście w Tatrach

WHP 183. Jeszcze jedna Staszkowa droga, o której nie sposób znaleźć informację poza przewodnikiem Paryskiego. Mając świadomość, że droga w sezonie letnim może być krucha, postanawiamy zmierzyć się z nią w czasie wiosennych betonów. Okazuje się, że była to słuszna decyzja. Rozpoczynamy wariantem 183G (w miejscu gdzie śnieg nie zakrywa progu mamy niewielki prożek lodowy). Następnie kluczowe trudności pokonujemy na prawo od opisywanego żebra, włącznie z pionową szczeliną, którą latem spływa woda. Dalej wariant WHP JL. Po opisywanej bardzo trudnej przewieszce wspinamy się do przełęczy już tylko po śniegu (ostatni próg w całości zasypany). Drogę zrobiliśmy na 4 wyciągi. Pierwszy "podejściowy" pod kluczowe trudności po bardzo stromym śniegu z jednym 2-3 metrowym prożkiem lodowym. Przed prożkiem możliwość założenia przelotów. Drugi wyciąg (kluczowy) o bardzo wymagającej asekuracji, dłuższe odcinki bez pancernych przelotów lub w ogóle bez przelotów o wycenie około M5+ (warunki bardzo zmienne, my mieliśmy trochę lodu, trochę skały, nieco zabetonowanego śniegu). Trzeci wyciąg M4/M4+ trudność stanowi przewieszka opisywana w WHP L. Zabrakło liny do wyjścia na przełęcz więc czwarty wyciąg to sam śnieg, do przełęczy. Haki bardzo przydatne, w ścianie nie napotkaliśmy żadnego śladu po poprzednikach. Brawa dla partnera za przejście kluczowych trudności w tym wyczerpującym psychicznie terenie :) zejście przez Kozie Czuby do Koziej Przełęczy i dalej, do Koziej Dolinki.