Przejście w Tatrach

Droga Zamkowskiego prowadzi prawy filarem wschodniej ściany. W dolnej części istnieją dwa warianty. Oryginalny od samego dołu żebrem (fajna ekspozycja) oraz ułatwiający od prawej strony z depresji Ostrej Przełączki (na tatry.nfo.sk zostały one pomylone i oryginał prowadzący od dołu przypisano późniejszemu prostowaniu filara). Oba warianty łączą się na małym wcięciu pomiędzy pierwszym a drugim uskokiem. Dalszy fragment to ciekawa wyrwa dzięki której przewijamy się na dolny skraj zachodu prowadzącego przez całą ścianę skośnie w lewo. To w tym miejscu dopiero startuje prostowanie filara, które kolejny uskok przechodzi wprost i nieco od prawej, natomiast oryginalna droga prowadzi skośnie w lewo wspomnianym zachodem do małego kociołka, z którego w górę lawirując wraca na filar powyżej omijanego uskoku i ponownie łączy się (a w sumie to przecina) prostowanie. Ostatni uskok przechodzi natomiast od prawej. Jak mam być szczery to wybierając się z liną według mnie sens jest wyłącznie iść na prostowanie. Oryginału w takim stylu nie polecam. Nie za dużo wspinania, a do tego wspomniany zachód pełen jest jałowców pospolitych, które ze względu na kłujący charakter delikatnie mówiąc nie pomagają. Natomiast prostowanie (choć nie robiłem) wydaje się całkiem normalne. Trzeba jednak pamiętać, że to niewielka ściana, więc warto coś jeszcze dołożyć by na darmo nie nosić sprzętu (kolejna droga, albo przynajmniej graniówka w stronę Siodełka).