Przejście w Tatrach

Z Doliny Suchej Jaworowej, z Kapałkowej Równi drogą WHP 18/D306 (B) w odwrotnym kierunku do początku zach. żebra odchodzącego od Skrajnej Kapałkowej Czuby (której wierzchołek nazywany jest Kowadłem). Żebro to zakończone jest "oryginalną 40 m wysoką skałą, jakby dachówką, postawioną sztorcem w poprzek żebra". Kilkadziesiąt metrów powyżej "dachówki" wznosi się w żebrze ostra turniczka, a za nią głęboka przełączka. Na ową przełączkę od pd. (łatwo). Następnie w górę tuż na lewo od żebra (I-II, m.III) i samym żebrem w stronę przewieszonego uskoku Kowadła. Kilka metrów przed nim w lewo falistą, trawiasto-skalistą półką (pod pionową ścianą) na pn.-zach. żebro odchodzące od wierzchołka Skrajnej Kapałkowej Czuby (ekspozycja, I). Stąd w górę nieco od prawej strony, po czym w lewo i wprost na wierzchołek Kowadła (I, m. II). Warto dodać, że oprócz dwóch żeber (zach. i pn.-zach.) odchodzących od SKC w stronę Kapałkowej Uboczy jest jeszcze żebro północne, które stanowi właściwe zakończenie Kapałkowej Grani i to w nim wznosi się turnia zwana Płetwą. Z Kowadła możliwe są trzy logiczne sposoby dostania się na Skrajną Kapałkową Przełączkę. Pierwszy - mało praktyczny (najdłuższy), to powrót pod zach. żebro i w górę łatwym, trawiastym zboczem na przełączkę. Drugi, to 25 m zjazd z wierzchołka z dużego bloku (wbrew temu co jest napisane przy opisie drogi WHP 2847). Nie wygląda on może absolutnie pewnie, ale dość nowa pętla świadczyła, że jest to praktykowany sposób. Trzeci - najbardziej praktyczny, bo krótki i nie wymagający zjazdu - to powrót z wierzchołka do końca falistej półki na pn.-zach. żebrze. Stąd kilka metrów w dół pn.-zach. żebrem w kierunku Płetwy do zęba skalnego. Stąd możliwy 15 metrowy zjazd do pn. żlebu Skrajnej Kapałkowej Przełączki i nim łatwo kilka metrów na przełączkę. Jeśli nie chcemy zjeżdżać można zejść drogą WHP 2848 (w odwrotnym kierunku, II). Istotna uwaga do opisu tej drogi - wbrew temu co jest napisane trawiasty zachód zaczyna się dwa metry nad przełączką (a nie poniżej niej), jest prawie skalisty z nielicznymi trawami, a poziome odcinki (trzy, pierwszy od przełączki nieco w dół) przedzielone są ok. metrowymi stopniami (II, duża ekspozycja). Ze SKP drogą WHP 2837 na Małą Kapałkową Turnię. Uwaga: Przy opisie drogi WHP 2844 na Pośredniej Kapałkowej Czubie, Paryski stwierdza, że "wysyła [PKC] wybitne żebro ku zach. [do Doliny Suchej Jaworowej]". W rzeczywistości nie istnieje żadne, nawet najmniejsze żebro wysyłane w tym kierunku, a już na pewno nie z "piątkową" drogą Orłowski-Żuławski. Prawdopodobnie chodzi o zach. żebro Zadniej Kapałkowej Czuby (rys. 521 str. 40). Z MKT na Niżnią Kapałkową Ławkę (WHP 2788 S), następnie na Kapałkową Basztę, Wrótka za Basztą (P) i na Kapałkowy Ząb. Wszystko w kierunku przeciwnym do opisu. Z wierzchołka KZ 10-metrowy zjazd na Wrótka za Zębem. Następnie wejście na Kapałkowy Słup i zejście na Wrótka za Słupem (opis w drugą stronę). Z Wrótek za Słupem trawers w prawo skalisto-trawiastą półką 6 m do płytowej załupy zachylonej w prawo. Załupą 6 m pod duży głaz w ścianie, na platformę nad głazem i dalej w tym samym kierunku na niewielki trawniczek w żebrze wysyłanym na stronę Doliny Suchej. Nim w górę na wierzchołek Kapałkowego Dziobu (II-III). Zejście na Wrótka za Dziobem. Z nich 3 m wprost w górę (IV) po czym gzymsami kilka metrów skośnie w prawo ku górze do szerokiej, płytkiej i pionowej rynny. Nią kilka metrów w górę i od prawej strony w górę na grań (III-IV) i nią wprost w górę na Pośrednią Kapałkową Turnię (IV). Zejście na Pośrednią Kapałkową Ławkę (I). Z PKŁ wejście na pierwszą "maczugowatą turnię" ma trudności III-IV, mniej więcej wprost w górę. Zejście na przełączkę. Wejście na drugą turnię następująco: Z przełączki kilka m w dół na stronę Doliny Suchej do początku skalistej rynny z lewej strony. Nią w górę na wygodne siodełko, z którego skośnie w lewo ku górze poniżej niepewnie stojącego dużego bloku skalnego. Za blokiem ścianką wprost w górę na wierzchołek (III-IV). Z wierzchołka zjazd na linie (15 m ) i granią przez garb skalny i siodełko za nim (II), dalej już łatwo na wierzchołek Wielkiej Kapałkowej Turni, z którego na Suchą Ławkę. Z Suchej Ławki w dół ukosem w lewo pod pn. ścianą Lodowego Szczytu (I, pod koniec II). Drogą WHP 2724 (Dorawskiego) na Lodowy Szczyt (III). Bardzo ładna, logiczna i lita droga. Rzadko spotyka się tak dobrą skałę w północnych ścianach. 450 ładnego wspinania w przepięknej scenerii! Uwaga: Na odcinku (C) wg opisu IV+, bardzo krucho. To raczej przesada. Można spokojnie znaleźć lite stopnie i i chwyty, a trudności nie przekraczają III. Całość bez asekuracji, lina 30 m i kilka pętli w plecaku.