Przejście w Tatrach

Wschodnie żebro Młynickiego Soliska jest w dolnej części wielokrotnie rozczłonkowane. Wybrałem współczesną (2011) drogę Filar 116. Jak to z takimi drogami bywa, szczególnie wycenianymi przez kolegów z południa, rozwaga jest wskazana. Pierwszy wyciąg to IV zacięcie. Po zrobieniu połowy uznałem, że nie mam pewności, czy dalsza część na pewno nie będzie sporo trudniejsza (optycznie średnio wyglądała), więc wróciłem do podstawy i ominąłem ten fragment III terenem od lewej strony. Dalej już bez niespodzianek. W górnej części droga wytrawersowuje z filara w prawo i formacjami wklęsłymi wyprowadza na szczyt. Z powodu ogromnej ilości śniegu zalegającego na prawo od ostrza wspinałem się nim dalej do samego wierzchołka (raczej niechodzone, strasznie dużo porostów, ale to lepsze niż śnieg). Kawał ściany do przejścia. Będzie koło 400m w pionie. Na szczycie byłem po 2h. Zejść postanowiłem natomiast zachodnim żebrem (II). W górnej części schodziłem drogą Bobovčáka z 2005 roku, natomiast w dolnej części "Krzywym cotangensem".