Przejście w Tatrach

Start w Kuźnicach. W t. 14 W. Cywiński napisał: "Najniższy fragment filara - żeby było tylko IV - należy przechodzić ostrzem bezpośrednio na prawo od Garajowej Zatoki". Początek filara - tuż na prawo od Garajowej Zatoki jest skalisty, poprzetykany kosówkami i mocno spionowany. Po 20 - 30 m kładzie się dość mocno i jest pokryty gigantycznym płatem kosówek. Aż trudno mi uwierzyć by pierwsi zdobywcy Chrobak i Kuban szli w ten sposób ryzykując przedzieranie się przez tak dużą ilość kosówek, a zyskując 20 może 30 m skalnego terenu u samego dołu filara. Logicznym wydaje się wejście w ścianę podobnie jak droga WC 14/159 ("Tour de Garajowa Strażnica") pierwszym z dwóch trawiastych zachodów. Przy opisie drogi nr 159 w zdaniu "(...) w prawo na ostrze żebra Skrajnej Garajowej Turni (z drogą 157)" powinno być "(z drogą 143)". Przy tej samej drodze jest też sformułowanie: "Formacja jest jednak narzucająca się i prosta orientacyjnie". Droga rzeczywiście skomplikowana bardzo nie jest, ale wyszukiwanie jej najprostszych, a jednocześnie logicznych przesmyków (kruche skały, kosówki, spionowane trawy) do banalnych nie należy. Nawet rysunki 52 (str. 178), 53 (str. 183) i 55 (str. 188) przedstawiają inaczej przebieg drogi. Na rys. 52 brakuje zaznaczenia jej środkowej części i sugeruje, że jest on wspólny z drogą 147, zaś rys. 52 sugeruje by po przecięciu drogi nr 148 wychodzącej ze żlebu Pośredniej Garajowej Ławki wejść na filar od lewej strony. To raczej mało prawdopodobne, gdyż ściana filara Skrajnej Garajowej Turni opadająca do żlebka (z drogą 148) łączącego żleb Pośredniej Garajowej Ławki z siodełkiem filara w Skrajnej Garajowej Turni, jest na niemal całej długości zamknięta potężnymi, kruchymi przewieszkami. Jedyny sensowny sposób na osiągnięcia filara jest od prawej strony. Mając na uwadze powyższe spostrzeżenia, brak jej jakiegokolwiek opisu, a także fakt, iż droga ta jest doskonałym sposobem na nietrudne osiągnięcie Grani Hrubego od strony Doliny Hlińskiej, podaję opis pokonanej przeze mnie drogi: Garajową Zatoką, u dołu wąską, w górę (śnieg lub ruchome piarżysko z dużymi blokami) do miejsca, gdzie się wyraźnie rozszerza, a w prawo odchodzą dwa łatwe, trawiaste zachody. Dolnym zachodem w górę i płytowymi skałami (I) na szerokie ostrze filara całkowicie zarośniętego kosówką. Przez kosówki, kilkadziesiąt metrów wprost w górę pod kilkumetrową skalną ściankę. Pod nią kilka metrów w prawo i w górę przez kosówki pod koleją ok. 10 m, przewieszoną ściankę. Przez nią skośnie w prawo ku górze (pod koniec III) na wygodny trawniczek. Trawkami (z prawej strony skalistego filara), a potem płytami przetykanymi trawkami (na lewo charakterystyczny trójkątny okap), w górę na taras zasłany rumoszem skalnym. Stąd trawiastym zachodem skośnie w prawo, w górę (cały czas pod urwistymi ścianami opadającymi z filara) do miejsca, gdzie staje się wąski i przewija się na drugą stronę niewybitnej bocznej grzędy. Za przewinięciem kilkadziesiąt metrów poziomo do trawiasto - skalistej rynny. Nią 20 m w górę (I) na małe wypłaszczenie, z którego w lewo trawiastym zachodem na siodełko w pn. - wsch. filarze SGT. Ostrzem filara dłuższy czas w górę (I) na trawiaste wypłaszczenie pod wybitną, płytami opancerzoną turnię. Z jej lewej strony płytami przetykanymi trawkami w zygzak, w górę (I, kilka metrów III) na kolejny trawiasty taras. Z niego w prawo trawiastym zachodem (łatwo) na obszerny, płaski i trawiasty balkon w filarze. Filarem w górę (I) na jego płaską część. Nią a potem stromym ostrzem filara, odchylającym się w prawą stronę, na siodełko pod ogromnymi przewieszkami (kruche I, z siodełka w kierunku żlebu Pośredniej Garajowej Ławki opada żlebek nad którym wznosi się krucha, zamknięta potężnymi przewieszkami ściana opadająca z filara SGT). Stąd 30 m w górę trawiastym zachodem, po prawej stronie filara, po czym w lewo, w górę niemal równoległym, lecz bardziej stromym zachodem (I) do miejsca, gdzie przekształca się w skalistą rynnę, a w lewo odchodzi mało wyraźna, eksponowana, ale łatwa półka. Nią 10 m w lewo do schowanej za krawędzią, głębokiej skalisto - trawiastej rynny. Rynną w górę (I), po czym 5 m kominkiem, w który się przekształca (III) i w lewo na eksponowaną, ale łatwą i wyraźną półkę. Nią 5 m w lewo i krótkim zacięciem w górę, po czym 3 m w lewo i leżącym zacięciem przetykanym trawkami 8 m w górę na trawniczek (III), z którego łatwo w lewo trawiastą półką na ostrze filara. Nim jeszcze dłuższy czas, z niewielkimi obejściami, na wierzchołek SGT (miejsca II). Z wierzchołka granią (z niewielkimi obejściami) na Garajową Strażnicę. Cd. ->