Przejście w Tatrach

Początek drogą WHP 2886 (drogą Mogilnickiego) do końca odcinka A pod "rozsypującą się ściankę. Uznając przejście jej bez asekuracji za nieakceptowalne (krucho, trudności IV) poszedłem spod niej: Skośnie w prawo ku górze kilka metrów po kruchych skałkach i trawach na mały trawniczek pod pionową, 8 -wą ścianką (po prawej stronie dwumetrowy słup skalny). Nią w górę, najpierw od lewej strony, potem skośnie w prawo do jej końca na stopień z prawej strony w ogromnej ekspozycji (V). Z niego w lewo do kilkumetrowej rysy przetykanej trawkami na wygodną trawiastą półkę. Przedłużeniem rysy, trawkami i skałkami skośnie w prawo w górę kilka metrów (II), potem w lewo płytami (II) na wygodne trawniki. Nimi kilkanaście metrów ukosem w lewo do góry na duży trawnik nad którym wznosi się 10 - 15 metrowy szeroki komin. Nim w górę na siodełko (III) w grzędzie. Z niego, w lewo grzędą kończącą się na wierzchołku kazalnicy (na prawo od grzędy idzie droga 2885 B). Z kazalnicy wprost w górę (po chwili razem z drogą 2885) na szeroki trawiasto - skalisty, poziomy zachód w połowie wysokości pn. ściany PŚT, aż do początku odcinka D drogi WHP 2886. Odcinkiem D w górę (pod IV - we zacięcie) i powrót w dół tą samą drogą. Następnie w lewo drogą WHP 2885 C na pn. - wsch. grzędę PŚT i w dół drogą WHP 2887 B. Asekuracja na V - ej ściance. Uwaga: Historia przejścia drogi WHP 2886 (drogi Mogilnickiego) wydaje się być niezwykle ciekawa. 27.06.1931 r. W.Stanisławski i A.Zalewski podchodzą nową drogą WHP 2885 B (nieco trudno, od prawej strony) pod górne, pionowe urwisko pn. ściany PŚT. Próbują je przejść drogą WHP 2886 D i wszystko na to wskazuje, wycofują się z pod zacięcia (które później Mogilnicki wycenia na IV). Prawdopodobnie wycofują się ze ściany drogą, którą podeszli. 26.07.1931 r., a więc niecały miesiąc później, pod ścianą stają Z.Korosadowicz i H.Mogilnicki. W przeciwieństwie do zespołu S. - Z. wchodzą w ścianę mniej więcej w linii spadku wierzchołka PŚT i dochodzą do miejsca, które zatrzymało Stanisławskiego z Zalewskim. Z braku czasu lub możliwości znalezienia dalszego przejścia wycofują się ze ściany łatwym terenem w lewo, nowym odcinkiem C i D drogi WHP 2885 (dziwne, że w ten sposób nie wycofał się wcześniej Stanisławski znany z tego, że lubił sprawdzać w czasie przejścia nowych dróg różnych wariantów bocznych) i raczej schodzą w dół (brak informacji na ten temat). Niemal równo dwa lata później 28.07.1933 r. pod ścianę wraca Mogilnicki i nie wiadomo którędy dochodzi pod górne urwisko pn. ściany PŚT, gdzie przechodzi odcinek D drogi WHP 2886, a następnie zacięcie, które zatrzymało Stanisławskiego (bez asekuracji ? (!)) i pokonuje dalszą część ściany (odcinki E, F o trudnościach IV)! Będąc pod zacięciem śmiało mogę powiedzieć, że nawet jeśli jest za IV to wygląda odstraszająco. Jest lekko przewieszone, eksponowane i mokrawe, bez widocznych dobrych chwytów. Wydaje się, że należy je pokonać zapieraczką. Dla mnie bez asekuracji wydało się to zbyt trudne. Szacunek dla Mogilnickiego!