Przejście w Tatrach

Po wejściu na północny wierzchołek Ważeckiej Turni postanowiłem zejść jej południową granią. Opis w WHP nie oddaje dobrze rzeczywistości (inna sprawa, że jest to opis w wejściu). W mojej subiektywnej opinii jest trudniej. Ważecka Szczerbina (między wierzchołkami Turni) jest łatwo osiągalna, jednakże uskok południowego wierzchołka dość mocno się wywiesza. Zgodnie z WHP to powinna być III i może na siłę jest, ale IV (szczególnie gdyby ktoś tamtędy miał schodzić) nie będzie wcale wielce zawyżoną wyceną. Zejście z południowego wierzchołka na Pośrednią Ważecką Szczerbinę jest III (początek na prawo od uskoku, potem powrotny trawers poziomy i przez dość gładką ściankę na wcięcie). Dalszy uskok Ważeckiego Palca jest z całą pewnością dziewiczy (w WHP zjazd w odwrotnym kierunku, brak informacji o możliwościach ominięcia). Z przełączki na stronę Doliny Suchej skośnie w prawo do dołu do poderwanego kominka z blokami. Nim w dół przez dość gładką kończącą go płytę na trawnik. Następnie trawers powrotny na grań już sporo na południe od Ważeckiego Palca (wejście na niego jest I-II). Dalej w dół przez wierzchołek Ważeckiego Kopiniaka, którego południowa grań jest mocno płytowa i z całą pewnością nie jest I (jak WHP sugeruje). Po dotarciu na Ważecki Karb drogę znów blokuje uskok tym razem Ważeckiego Zęba (Ważecka Turniczka). Ominięcie po stronie Doliny Suchej i ewentualne wejście na wierzchołek od południa. Dalsza grań jest już łatwa.