Przejście w Tatrach

Pod wschodnią ścianę podeszliśmy Walowym Żlebem przez Przełęcz Tetmajera. To dość dogodna wersja, jednakże wówczas zejście pod ścianę końcowym odcinkiem Trawersu Paryskiego jest dość niewdzięczne (krucho, II, rzesze ludzi idących w górę Żlebem Darmstädtera znajdujących się pod spodem), więc szczególna uwaga jest po prostu konieczna. Drogę robiłem po raz drugi po 12 latach przerwy. Opisałem ją wówczas w artykule „Gerlach trwale odciśnięty w urazie pamięci” (Góry nr 208, 10/2011). Tym razem depresja startowa była częściowo pod śniegiem. W takim przypadku warto po około 40m w pionie (i minięciu Stanisławskiego odchodzącego w lewo) wydostać się na płytowe skały po prawej stronie i przewspinać jeden pełen wyciąg sporo ponad dnem opuszczonej depresji (ok. III). Na trzecim wyciągu przeszliśmy Kominek Kupczyka, ale dziś uważam, że wejście do niego to V+. Na czwartym wyciągu znajduje się słynne Płytowe Zacięcie, któremu z dzisiejszej perspektywy pewnie bliżej do V+, niż do "VI", ale należy uwzględnić współczesne możliwości asekuracji i dostępne buty wspinaczkowe mogące łatwo zmieniać pierwotne postrzeganie. Największą zagadką była dla mnie kluczowa współcześnie (w mojej ocenie nie istniejąca w takiej formie podczas pierwszego przejścia) przewieszka na piątym wyciągu. Przed laty nie udało mi się jej przejść klasycznie i skończyło się na VI A0. Z czasem powtarzający zaczęli optować za wyceną VI+. Dziś również się do tego przychylam, choć uważam, że to bardzo górskie VI+ (sekwencja nieoczywista, asekuracja umiarkowana, chwyty ryzykowne). Dobry schemat autorstwa Aliny Szyld: https://www.climber.com.pl/zdjecia/9115.jpg (my skręciliśmy w prawo nieco wyżej, bo raczej po 40m od podstawy ściany). Wrysowanie autorstwa Andrzeja Ficka: https://www.climber.com.pl/zdjecia/9114.jpg. Przydatny opis i zdjęcia: https://www.climber.com.pl/?strona=post&id=410.