Przejście w Tatrach

WHP 300 ACD. Wariant C (Motyki) prowadzić ma na wprost, w kierunku małej nyży. Przed dotarciem do niej, skręcamy w prawo do trawiasto-skalnego zacięcia i nim na grań. Z depresji wszystko widać, ale dojście do nyży strzeże krucha ścianka, w mojej ocenie bardziej III niż II (około 8-10 metrów). Może psycha wysiada żywcując takie kruszyzny ale wspomniane, nieco bardziej lite zacięcie, opisane w WHP jako dość trudne, do przejścia bez zastanowienia, w przeciwieństwie do ścianki. Po wyjściu z zacięcia, na najbliższym zębie napotykam hak oraz obok bardzo starą taśmę. Wspomniany w WHP 300 D kilkumetrowy uskok, z którego autorzy zjeżdżali, obchodzę w kilka minut od strony południowej terenem 0+ (szkoda było wyciągać linę). Ze szczytu powrót tą samą drogą. Ponownie omijam uskok, a później zamiast wariantu Motyki wybieram wariant Gnojka WHP 300 B (bez trudności). Po dotarciu na Buczynową Przełęcz schodzę w kierunku południowym do szlaku i podchodzę do grani o wdzięcznej nazwie Ptak. Ponownie tereny dwójkowe, tym razem szybko i gładko. Wejście 323 AB (zabrakło psychy na przejście w mokrych podejściówkach eksponowanego wariantu Motyki 323 C), zejście WHP 325. Dalej na Krzyżne i do Pańszczycy.